Het was weer veel te lang geleden voor het loopgraversuitje met de boyz. Maar eindelijk gaan we weer op pad
Op de eerste dag gelijk met Marij afgesproken voor een wandeling in de omgeving van Molleville.
Langs de ‘Crossroads’, zoals de Amerikanen het noemden, lopen we het bos in. Al snel vinden we de eerste bunkers
Deze laatste bunker is bewoond. De bewoner kijkt ons een beetje argwanend aan.
Even verder een vervallen treinwagonnetje. Het is niet bekend of hier een spoorlijn gelopen heeft. Maar moet haast wel. Prachtig overblijfsel. De boom heeft hem deels omarmd.
Een hertje springt voor onze neus weg vanuit de beschutting van een bunker. We waren niet snel genoeg met de camera.
Een verlaten pannetje
En resten van manschappen barakken
Hier staat ook een erg grote commandopost (of vuurleiding) bunker
Die soldaten uit de naastgelegen bunker en barakken bemanden een Gamma en een M-Gerät, dikke Bertha's, die vlakbij op het veld stonden (foto's Marij)
De vrouw van Krupp heette Bertha. Zou dat ermee te maken hebben?
Er stonden er twee. Daarvan zie je niets terug. Beide stukken geschut zijn vanuit de loop ontploft. In het veld zie je resten schroot en andere zaken. Dik schroot. In de groeve aan de rand van het veld ligt nog een (105mm?) live granaat.
Een grote artillerie stelling
Een heel grote krater. Lijkt wel een mijn krater.
Onderweg
Dan een heel bijzonder bunkertje. Ervoor ligt een ingang naar beneden. En vlak voor de bunker staat een boom die een isolator aan het opvreten is. Schitterend gezicht.
We lopen terug naar de auto.
Louis staat ons op te wachten met lunch, warme tomatensoep en stokbrood!
Het middagprogramma is wat korter en dat is maar goed ook :)
Arko leidt de weg. In het begin nog een akkefietje met jagers en een boswachter gehad. Hoewel de jacht pas morgen is, willen de jagers Arko niet los zien lopen. Bang dat het wild op de vlucht slaat vermoedelijk.
We vinden een grote bunker met voor ons onverklaarbare grote ronde gaten in het dak. Wat zou de functie van deze bunker zijn geweest? Gissen.
Een stukje verder een bunker waar een generator of iets dergelijks heeft gestaan.
En tenslotte het Amerikaanse memorial op de Borne du Cornoullier. Opgericht voor het 316e regiment dat vocht in de slag van de Grande Montagne. Dus waar we vandaag de hele dag gelopen hebben. Deze slag vond plaats vanaf 3 november 1918. Slechts een paar dagen voor de armistice. Het monument is gefinancierd door een Amerikaanse particulier. Pershing was niet akkoord met de oprichting van dit memorial en liet alle verwijzingen naar het 316e regiment verwijderen. Na zijn dood is dat weer hersteld.
We komen aan tegen zonsondergang. De schorskever heeft ook hier alle bomen vermoord, deze zijn recent gerooid. Je ziet perfect de strategische ligging van deze heuvel. Op de achtergrond zie je Montfaucon.
We nemen afscheid van Marij, Louis & Arko en zetten koers richting het hotel in Verdun voor een welverdiend biertje en diner. Was weer een topdagje Marij!
De Buffalo Bill is niet meer hetzelfde als een halfjaar geleden. Fel wit licht en lappen vlees van leer.
Volgende ochtend fris en fruitig weer wakker en met JP op pad. Richting Epinonville.
Eerst de Duitse begraafplaats, het vliegveld van Epinonville en de barakken van de soldaten vlakbij.
Op de begraafplaats ligt een GeneralMajor begraven, tussen de manschappen. Vrij ongewoon horen we.
Bushlife
Loopgraven, schuttersputjes, afvalputjes, en een betonnen ingang naar stollen.
Aan de overkant van de weg een (vermoedelijk) hospitaaltje en nog een ander bouwseltje.
JP maakt een van zijn foto's voor op facebook
Naast het bosje liggen akkers. Op een van die akkers stonden tot voor een paar jaar nog bomen. Inmiddels is het landbouwgrond. Redelijk maagdelijk zoekgebied. Om er te komen moeten we wel eerst langs een aantal Limousins, vleeskoeien. Ze kwamen dreigend op ons af, beetje in een drafje eigenlijk.
En op de achtergrond hoor je salvo’s dreunen. Echt. Oefeningen op het Camp de Suippes. Tanks, artillerie. Sinds een maand trainen Amerikanen hier ook Oekraïnse soldaten. It’s happening again…
Mooi veldje! Terug weer langs de koeien.
Lunchen in het museum. Uiteraard met een selfie en een voldaan gevoel. Lang geleden dat we weer eens gewoon hebben lopen struinen over een akkertje.
Bantheville. We gaan voor het eerst fossielen zoeken in een groeve. Henri is ervaren, wij niet. Leuk man om al die schelpjes, koraal en vreemde diertjes in het kalk te zien zitten. Interessant! En net als het struinen over een akkertje is het ook best rustgevend.
.jpg)
We hebben de smaak te pakken. We rijden nog naar een veldje in de buurt van Romagne om te zoeken. Helaas, we vinden niks. Genoeg geweest. We gaan naar Maastricht, eten bij het Café Charlemagne op het Onze-Lieve-Vrouwe pleintje. Het pleintje zat bomvol. Het hele weekend is dan ook 20+ graden geweest, met zonnetje. Eind oktober..
Nog een schietgebedje en dan naar huis. Het zit er weer op, het waren weer twee fantastische dagen!
