vrijdag 11 mei 2012
zondag 6 mei 2012
Somme 50th anniversary 1966
Op zoek naar oude beelden van de Somme of sowieso oude beelden van de slagvelden. Ben gefascineerd geraakt door het verhaal van Don dat in de 70-er jaren het gras op bijvoorbeeld Beaumont-Hamel kniehoog stond. Idem op de meeste Britse begraafplaatsen. Terwijl het er nu piekfijn bijligt. Hij heeft nog foto's van die tijd maar kan er alleen niet meer aankomen ("no-go area"). Navraag gedaan op forum eerste wereldoorlog: 0 respons. Navraag PGG: 0 respons. Via internet op de volgende site gestuit. Deze verkoopt clips tbv uitzending op tv aan andere tv zenders. Kan het niet downloaden mét geluid maar op de site kun je de clip wel zien. Op clip 3 zie je inderdaad Beaumont-Hamel (toeval!) in 1966 tbv het 50 jarig jubileum van de slag om de Somme. Het gras staat hoog en het oud ijzer ligt her en der verspreid over het park.
dinsdag 1 mei 2012
DOVO - Houthulst
zaterdag 14 april 2012
Slag bij Arnhem
Iets anders deze keer: de slag bij Arnhem, De Grebbeberg waar we resten van een bunker en zowaar loopgraven tegenkwamen. Airborne museum Hartenstein bij Oosterbeek (mooi), de begraafplaats bij Oosterbeek, het musuem onder de John Frostbrug en natuurlijk de brug zelf. Daarna lekker eten in het centrum van Arnhem. Kort stukje rijden deze keer.
Joodse dag in Amsterdam
We waren nog nooit in het Anne Frank huis geweest. Daar begon dit dagje na eerst een kopje koffie in de Jordaan. Er staan geen meubelstukken meer maar alleen wat versieringen aan de wand. Maar wat is dat indrukwekkend zeg. Uiteraard het dagboek gekocht en snel daarna uitgelezen. Vanuit het Anne Frankhuis een wandeling langs Joods gedenkplaatsen gebracht. Bijvoorbeeld De Hollandse Schouwburg, het Joods Historisch Museum, de Portugese synagoge en tenslotte het Verzetsmuseum. Moe en voldaan van een zowel lichamelijk als geestelijk inspannende dag een lekker afzakkertje in café Katoen ("ik ben nog nooit zo gelukkig geweest";-)) en een Thais menuutje op de Wallen. Heerlijk dagje.
The Glory Hole - open dag 10 april 2012
De open dag bij de opgravingen aan The Glory Hole in La Boiselle was 10 april. Ruim 40 mensen stonden om 10u in de motregen te wachten op uitleg en een rondleiding op deze nieuwe site door de onderzoekers. Helaas geen Peter Barton. In groepjes van 5 een (klein) stukje de tunnel in (W-audit) met uitleg over de werkzaamheden. De linies lagen hier erg dicht op elkaar. En onder elkaar! Schreeuwen helpt niets op 15 meter in de kalktunnels, maar elk tikje tegen de muren is wel op te vangen. Gevaarlijk werk en iedereen tunnelde onder elkaar door. The Glory Hole is dan ook een pokdalig stukje slagveld, op een steenworp van Lochnagar.
Na de tunnels naar de Tambour Mines gereden met Fricourt New Military cemetery in de bloesem. Bois Francais met de taluds voor zware stukken geschut (betonnen voeten zijn deels nog zichtbaar). Een vergeefse zoektocht naar de verloren rol prikkeldraad in Trones wood. Een leuke afwisseling in het Somme '16 museum in Albert. Met gave pickelhaube voor € 715,-......... Laat maar, ik geloof dat ik dat thuis niet uigelegd krijg ;-). Het Dud Memorial te Loos, waar de Schotse kilts nog wekenlang lagen te wapperen op de slagvelden. Tenslotte weer aftanken bij de Kolle bloeme te Ieper. Vaste prik en altijd een mooie afsluiting.
V2 - vrijdag de 13e april 2012
Hoezo indrukwekkend? La Coupole te Wizernes bij St. Omer. Een mega fabriek gebouwd, als bunker, met koepel, voor de lancering van de V2 raketten. Er is nog nooit 1 V2 afgechoten. Wel hebben er duizenden krijgsgevangenen, onder schrijnende omstandigheden, gewerkt om dit gebouwd te krijgen. Even verderop, bij Eperlecques, staat Le Blockhaus. Ook een V2 lanceerinstallatie, ook nooit gebruikt. Helemaal platgebombardeerd wat voor de nazi's het sein was voor het gebruik van de succesvolle mobiele lanceerinstallaties. Ook in Le Blockhaus hebben weer duizenden krijgsgevangenen het leven gelaten. Bij Le Blockhaus staat nog een originele treinwagon waarmee joden vervoerd werden naar de kampen. Pffft.
La Coupole en Le Blockhaus zijn V2 installaties. de V2 was het geestekindje van Wernher von Braun. De held van Hitler, kapitein in de SS. En het belangrijkste kopstuk voor de Amerikanen om na de oorlog over te brengen naar Amerika voor hun raketprogramma's. In Amerika heeft hij grote faam verkregen door o.a. de Saturn V raket. Kennis is macht?
De dodengang bij Diksmuide en de IJzertoren zijn Belgische frontmonumenten. Mooi opgelapte loopgraven. Iets te mooi naar mijn zin. Afsluiten weer bij de Kollebloeme te Ieper, inclusief pralines en deze keer ook weer eens naar de Last Post geweest.
dinsdag 7 februari 2012
Aller- allerlaatste veteraan overleden
Dinsdag 7 februari 2012, De Standaard:
Florence Green, de laatst bekende veteraan van de Eerste Wereldoorlog, is op 110-jarige leeftijd overleden. Green overleed vorige zaterdag, twee weken voordat ze 111 zou zijn geworden.
Florence Green werd geboren als Florence Beatrice Patterson in Londen op 19 februari 1901. Ze sloot zich in september 1918 op 17-jarige leeftijd aan bij de Women's Royal Air Force.
Green ging aan de slag in de officiersmess van de RAF-basis Marham, in het oosten van Engeland. Ze diende daar tot de oorlog in november 1918 ten einde kwam.
Green dacht met veel liefde terug aan haar periode op de luchtmachtbasis. 'Ik heb tientallen piloten ontmoet en had afspraakjes', zei Green in 2008.
'Ik had de kans om mee te gaan met een van de vliegtuigen, maar ik was bang om te vliegen. Ik maakte lange uren, maar ik had tientallen vrienden op de basis en we hadden veel plezier in onze vrije tijd. Op veel manieren heb ik de tijd van mijn leven gehad.'
Green werd officieel erkend als veteraan toen een onderzoeker haar dienststaat aantrof in de Nationale Archieven. In 2011 vierde de RAF de 110e verjaardag van Green met een taart.
De laatste veteraan die een gevechtsrol vervulde, oudgediende van de Britse marine, Claude Choules, overleed in mei in Australië. Na de dood van Choules werd Green de laatste nog levende veteraan van de Eerste Wereldoorlog.
Florence Green, de laatst bekende veteraan van de Eerste Wereldoorlog, is op 110-jarige leeftijd overleden. Green overleed vorige zaterdag, twee weken voordat ze 111 zou zijn geworden.
Florence Green werd geboren als Florence Beatrice Patterson in Londen op 19 februari 1901. Ze sloot zich in september 1918 op 17-jarige leeftijd aan bij de Women's Royal Air Force.
Green ging aan de slag in de officiersmess van de RAF-basis Marham, in het oosten van Engeland. Ze diende daar tot de oorlog in november 1918 ten einde kwam.
Green dacht met veel liefde terug aan haar periode op de luchtmachtbasis. 'Ik heb tientallen piloten ontmoet en had afspraakjes', zei Green in 2008.
'Ik had de kans om mee te gaan met een van de vliegtuigen, maar ik was bang om te vliegen. Ik maakte lange uren, maar ik had tientallen vrienden op de basis en we hadden veel plezier in onze vrije tijd. Op veel manieren heb ik de tijd van mijn leven gehad.'
Green werd officieel erkend als veteraan toen een onderzoeker haar dienststaat aantrof in de Nationale Archieven. In 2011 vierde de RAF de 110e verjaardag van Green met een taart.
De laatste veteraan die een gevechtsrol vervulde, oudgediende van de Britse marine, Claude Choules, overleed in mei in Australië. Na de dood van Choules werd Green de laatste nog levende veteraan van de Eerste Wereldoorlog.
woensdag 4 januari 2012
Boeken, boeken, boeken...
Paar prachtige boeken uitgelezen. Boeken die met name een goed beeld geven van de tijdsgeest voor de 1e wereldoorlog uitbrak.
Het zijn Lenteriten van Modris Eksteins en De ondergang van het oude Europa van Miranda Carter.
Lenteriten zet modern (Duitsland) af tegen conservatief (Engeland, Frankrijk, Rusland). Zowel in cultureel opzicht als op technologisch gebied. Duitsland was als een puber die op knappen stond. Had Prinzip Franz Ferdinand niet vermoord dan was wel een andere aanleiding gevonden. Iedereen had er zin in (...), de straten van alle hoofdsteden waren in de zwoele zomermaanden juli en augustus van 1914 propvol jubelende menigtes die de oorlog wilden. Het boek begint prachtig met een lange uiteenzetting van de zijn tijd ver vooruitzijnde uitvoering van Le Sacre du Printemps van Stravinsky en choreograaf Nijinski in Parijs mei 1913. Al tijdens de voorstelling ontstond in het publiek grote beroering tussen modern en conservatief. Tijdens de oorlog veranderde de maatschappij en cultuur totaal. Na de oorlog hadden de mensen andere opvatingen over het leven en de mensheid.
De ondergang van het oude Europa schetst een schitterend portret van Wilhelm II, George V en Nicolaas II. Vanaf hun jeugd tot hun verbanning, ophanging of "gewoon" verder gaan. Als nazaten van Queen Victoria hebben ze allemaal een familieband en ze schreven elkaar vaak brieven. Via de koninklijke banden probeerden ze constant de onderlinge spanningen tussen de landen glad te strijken. Uiteindelijk zonder succes.
Als je naast deze boeken tevens Verdeel en Heers van Henk Wesseling leest heb je een prachtig overzicht van het fin de siecle met de almaar opgebouwde spanningen rondom gebrek aan koloniale territoria (Duitsland), de vlootopbouw (bedreiging voor Engeland), de drang tot vernieuwing in alle opzichten door met name Duitsland. Als je deze boeken hebt gelezen zie je het verschil tussen de wereld voor en na de 1e wereldoorlog. Een dramatisch verschil.
Die eerste wereldoorlog, die kon bijna niet worden voorkomen. Voor 1914 was het al een paar keer bijna zo ver (Fashoda!). Europa was te heet.
Het zijn Lenteriten van Modris Eksteins en De ondergang van het oude Europa van Miranda Carter.
Lenteriten zet modern (Duitsland) af tegen conservatief (Engeland, Frankrijk, Rusland). Zowel in cultureel opzicht als op technologisch gebied. Duitsland was als een puber die op knappen stond. Had Prinzip Franz Ferdinand niet vermoord dan was wel een andere aanleiding gevonden. Iedereen had er zin in (...), de straten van alle hoofdsteden waren in de zwoele zomermaanden juli en augustus van 1914 propvol jubelende menigtes die de oorlog wilden. Het boek begint prachtig met een lange uiteenzetting van de zijn tijd ver vooruitzijnde uitvoering van Le Sacre du Printemps van Stravinsky en choreograaf Nijinski in Parijs mei 1913. Al tijdens de voorstelling ontstond in het publiek grote beroering tussen modern en conservatief. Tijdens de oorlog veranderde de maatschappij en cultuur totaal. Na de oorlog hadden de mensen andere opvatingen over het leven en de mensheid.
De ondergang van het oude Europa schetst een schitterend portret van Wilhelm II, George V en Nicolaas II. Vanaf hun jeugd tot hun verbanning, ophanging of "gewoon" verder gaan. Als nazaten van Queen Victoria hebben ze allemaal een familieband en ze schreven elkaar vaak brieven. Via de koninklijke banden probeerden ze constant de onderlinge spanningen tussen de landen glad te strijken. Uiteindelijk zonder succes.
Als je naast deze boeken tevens Verdeel en Heers van Henk Wesseling leest heb je een prachtig overzicht van het fin de siecle met de almaar opgebouwde spanningen rondom gebrek aan koloniale territoria (Duitsland), de vlootopbouw (bedreiging voor Engeland), de drang tot vernieuwing in alle opzichten door met name Duitsland. Als je deze boeken hebt gelezen zie je het verschil tussen de wereld voor en na de 1e wereldoorlog. Een dramatisch verschil.
Die eerste wereldoorlog, die kon bijna niet worden voorkomen. Voor 1914 was het al een paar keer bijna zo ver (Fashoda!). Europa was te heet.
Abonneren op:
Posts (Atom)