Verdun, 2 dagen met hoogtepunten. Ongelofelijk. Als je die kilometers pokdalige grond ziet wordt je er stil van. Wat moet het daar ooit gespookt hebben dat het land nu nog deze littekens draagt!
Bois des Caures, Tranchees des Baionettes, Ossuarium, fort Douaumont, Fleury, fort Souville. Dat was slechts dag 1. Mort Homme, Cote 304, la Butte des Vauquois, Memorial, fort Vaux. Dag 2.
De vochtige koude gangen in de forten. Als ratten in de val. De hoeveelheid beton, de hoeveelheid staal. De loopgraven, de bunkers, en nogmaals, de enorme verwoesting van het land. De tunnels, Gallwitz tunnel gezocht en gevonden. Helaas dichtgemetseld. Struinen over de slagvelden van de Mort Homme, fort Souville en fort Vaux. De steile onneembare hellingen, genomen. Na onnoemelijk leed. De Butte des Vauquois gaat het voorstellingsvermogen te boven, een hele bergtop weggebombardeerd. 2 legers op nog geen 50 meter van elkaar verwijderd. Tunnels graven, mijnen leggen en we beginnen weer van voor af aan. De botten in het knekelhuis, het uitzicht over de slagvelden vanaf het Ossuarium en de forten.
Om stil van te worden.
Maar ook het diner in Verdun, simpel en lekker. De ontmoeting met de Nederlandse fortenjagers en het biertje drinken in het biercafé. 's Avonds slappe klets op de hotelkamer, of lekker in het zonnetje bij fort Vaux rondhangen (na gedane arbeid). 2 dagen lekker weer en genieten maar. Nog geen massa toerisme vanwege het vroege seizoen. Maar ook 200 kilometer omrijden, kapotte tomtom, kapotte gsm, it's all in the game. Hoogtepunt, als je daarvan kunt spreken, was voor mij La Butte des Vauquois. Ga 't zien en je begrijpt waarom.
Volgend jaar weer Verdun, de verlaten forten...full trench gear, lampen (goeie dan), touwen, portofonen.
